De oude reiger (Willem Wilmink)

Dit wordt zijn laatste jaargetijde,
de anderen zijn op reis.
Hij lijkt het lijdzaam te verbeiden,
uitkijkend over dode weiden,
behoedzaam stappend over ’t ijs.
Totdat hij godverlaten krijst.




(Bron: Dicht langs de huizen/Kosmos)

Allerschoenen (Pierre Kemp)

Ik houd een allerschoenendag,
  allerschoenen aan de voeten
en een bijzondere schoenenvlag
  zal daarbij wappren moeten.
De straten zijn vol van hun geluid,
      de schoenen lopen in en uit,
      in groepen, soms in stoeten.
  En oude schoenen heel alleen,
die weten soms niet meer waarheen.
      Daar zal de vlag voor groeten.

(Bron: Verzamelde gedichten/Van Oorschot)

Sterk (Bart Moeyaert)

Ik dacht dat het niet kon:
dat iets wat je niet ziet
je alle dagen draagt
en sterker maakt.
Alsof je spieren krijgt
van liefde.

En kijk, het klopt:
Het hart van oma
slaat nog altijd over
als ze opa ziet.
Maar nu hij oud is en te bed,
misschien nog net de hemel haalt,
loopt oma sinds een poosje
krommer en vraagt ze vaker
om mijn arm.
Zonder hem krijgt
ze het huis niet warm
en zelfs de hond
zakt zuchtend naast de luie stoel.
Dus is het waar
dat liefde spieren geeft
en op den duur
ook vuur.

(bron: Verzamel de Liefde/Querido)