Het leek alsof we ver weg waren.
We zagen vogels die we niet noemden.
Het was koud maar er bloeiden bloemen
van ijs. Sneeuw viel in onze haren.
Het leek alsof we verdwaalden
in dit bos dat we al jaren wisten.
Maar het was heel anders dan gisteren
toen we elkaar nog niet kenden.
Het leek alsof oude verhalen
uit boeken van heel lang geleden
tussen de sneeuwvlokken zweefden.
En dat wij die mochten vertalen.
(Bron: Kun je zien wat je voelt/Holland)
Nooit meer varen.
Lekker sparen
alle centen die ik heb.
Nooit meer op een schimmel rijden.
Nooit meer van een dak afglijden.
Lekker luieren in bed.
Nooit meer rode mijters, jassen.
Nooit meer minzaam moeten lachen.
Pepernoten ?? Weg ermee !
Nooit meer speculazen eten.
Alle wind en kou vergeten
en gaan zwemmen in de zee.
Alle Pieten oplawaaien
en naar leuke meisjes zwaaien….
Help !! Ik zoek een nieuwe Sint
die dit briefje vindt.
Zoals de zachte nachtgeluiden
stil komen dwalen in je droom
raken gedachten je soms aan.
Dat moeders ook dood kunnen gaan.
Dat vaders ook wel eens kunnen huilen
En dat je nooit weet wat er komt.
Hoe kun je een gedachte laten zwijgen?
Het zijn net vlinders: kun je vlinders slaan?
Je wilt gewoon dezelfde blijven
En dat er niemand weg zal gaan.
(Bron: Wie weet nog waar we zijn?/Leopold)
Vol van water was het boek
dat ik vanmiddag vond.
De zee heeft het gewassen
de wind heeft het gedroogd.
De doorgelopen teksten
sturen dromen naar mijn hoofd.
Het boek houdt mij gezelschap:
ik ben de kapitein
die naar het hoge Noorden vaart.
Hoe ver is het geheim?
De reizen die ik heb bedoeld
zijn al een beetje aangespoeld.
(Bron: Wat je voelt zit in je hoofd/Bakermat)
Knuffelen gaat niet zo goed.
Ze roepen hé joh, je weet het hè,
en lezen de krant.
Over de rand kijken ze mee
hoe je je huiswerk doet
of niet.
Je staat versteld van
wat ze weten over de wereld.
Meer dan van jou bijvoorbeeld.
Vaders zijn zo. Ze laten niets merken
tot er iets is.
Dan leer je ze kennen als moeders.
(bron: Wat je voelt zit in je hoofd/Bakermat)
Zoals je daar ligt
met alle losse eindjes ingestopt
en zo stil, zo ziek.
Hoe moet dat nou
als jij er niet meer bent.
Wie laat je uit?
Wat was je klein
toen je hier kwam.
Wat werd je groot
Ik zie me al lopen
met een lege hondenlijn.
Zul je gauw weer beter zijn,
ga je niet dood?
(bron: Als een film in je hoofd/Holland)
Snotneusjes: poëzie/gedichten voor kinderen en jongeren 