Zing in de bomen, wind,
zomerse dromenkind,
’t lied van de nacht
zacht – zacht –
Zacht nadert duisternis
heimvolle fluisternis
dringt tot ons door
hoor – hoor –
Hoor je, m’n kindje, niet
’t wiegende windelied
hoog in de boom:
droom – droom –
Droom van verblijdenis,
weet niet wat lijden is.
Zacht zegt de wind:
kind – kind –
Kind, slaap onschuldig maar
ik ongeduldig naar
dageraads schemering
zing – zing –
(Bron: Het Lyrisch Labyrinth/De Gemeenschap)
Wat zeg je d’r van?
Jan heeft een bedje dat rijden kan.
Iedere nacht, in z’n witte hansop
zit hij rechtop en
hij drukt op een knop en
hij zegt nog gedag tegen ’t schaap op ’t behang
en dan rijdt het bedje al over de gang.
En het gaat
op de straat.
’t Is al donker en laat.
En zo fijn,
over ’t plein
waar verkeerslichten zijn.
En dan toet! Op de rijweg, jawel, jawel!
Het bedje gaat snel! Zo verschrikkelijk snel!
Daar is een auto,
een bromfiets,
een truck…
De weg is zo druk, zo verschrikkelijk druk!
Hij rijdt naar Milaan
en meteen weer terug.
In één ruk terug naar z’n kamertje toe
en dan is Jan moe.
Dan zegt hij nog even hallo tegen ’t schaap,
en dan valt ie in slaap.
En ’s morgens zegt mam: Ben je ver weg gegaan?
En Jan zegt: Gewoon, heel gewoon, tot Milaan.
(Bron: Als vogeltjes gaan slapen…/Zwijsen)
Mijn slapende hond
ligt stil op de grond.
Maar plotseling
gaat hij bewegen:
hij snuffelt, hij zucht,
hij hapt naar de lucht —
hij heeft in zijn droom
iets gekregen.
Hij smakt en hij slikt,
hij jankt en hij hikt,
zijn poten gaan snel
heen en weer…
Opeens springt hij op
en schudt met zijn kop —
wat jammer,
nu droomt hij niet meer.
(Bron: Zo kan het ook/Leopold)
Ik droom wel eens
dat ik vliegen kan,
of een heel mooi
doelpunt zet.
Ik droom wel eens
dat ik heel diep val,
van boven van de flat,
er komt geen einde aan.
Als ik wakker word,
lig ik omgekeerd in bed.
Ik droom wel eens heel eng,
over heksen en beesten,
die ik niet ken;
ze komen achter mij aan,
ik kan me niet bewegen,
blijf stokstijf staan,
ze komen dichterbij.
Net voor de wekker gaat,
grijpen ze mij.
Ik droom ook wel eens,
dat ik de meester ben,
en eindelijk alle sommen ken.
(Bron: Ik droom/Lelystad)
Letterman Jan vindt letters geweldig
Letterman Jan wordt van letters zo blij
Letterman Jan maakt ’s nachts in zijn dromen
Lettermanwoordjes voor jou en voor mij.
Kijk maar!
(Bron: http://www.babymuis.nl en http://www.gedichtjesvoorkinderen.nl
Wie ooit verzeild raakt
in de Lange Droomstraat
weet echt niet wat hem overkomt,
tenminste als hij blaakt
van slaap en stevig
met zijn beide voeten
op een wolkje staat.
De Lange Droom
is een eenrichtingstraat,
loopt altijd richting dageraad.
Dus houd je maar in toom
als droom je overmant
en denk nou niet meteen
dat je hals over kop
in een leugen bent beland.
Want elke onverlaat
die durft te beweren dat
de Lange Droomstraat
niet bestaat,
klasseer je maar meteen
bij de kneuters en de kniezers.
Het zijn verliezers,
ze zijn de adem kwijtgeraakt
die super is en keigelukkig maakt:
ze zijn gemaakt van steen.
(bron: De Lange Droomstraat/Atlas)
Snotneusjes: poëzie/gedichten voor kinderen en jongeren 