Ziek (Mieke van Hooft)

ziek is grote snottebel.

ziek is spikkels op mijn vel.

ziek is schepje doktersdrank.

ziek is languit op de bank.

al mijn knuffels om mij heen…

mama thuis,

voor mij alleen!

Ziek (Shel Silverstein)

‘Ik kan vandaag niet naar school,’
zei kleine Annetje van Pool.
‘Ik heb de mazelen en de bof
paarse bulten en mijn hoofd zit vol stof
mijn mond is te nat en mijn keel is te droog
en ik word blind aan mijn rechteroog
mijn ene amandel is zo groot als een kei
als het gaat regenen steekt mijn zij
ik heb al zestien waterpokken gezien
en daar nog eentje, dat is zeventien
ik trek met mijn been en mijn ogen zijn blauw
ik lijd aan acute kou
ik hoest en ik nies en ik schraap en ik kuch
ik heb geloof ik een breuk in mijn rug
mijn heup doet zo’n pijn als ik knijp in mijn kuit
mijn navel zakt steeds dieper weg in mijn buik
mijn blindedarm ziet geen steek
mijn nek is stijf mijn ruggegraat is week
mijn neus is koud mijn tenen staan schuin
ik heb een splinter in mijn duim
ik heb de rode en de groene hond
mijn haar valt bij bosjes uit op de grond
mijn elleboog is krom en de koorts is gestegen
ik heb nu al achtenveertig negen
mijn hersenen krimpen ik ben doof aan een oor
en mijn rechterarm die trilt aldoor
ik heb een kwangnagel en mijn hart is…wat?
Wat is dat? Wat is het voor een dag?
Zaterdag…is het vandaag zaterdag?
Dan ga ik lekker buiten spelen. Dag!’

(bron: Het randje van de wereld/Fontein, Vertaling: Thera Coppens)

Popkonsert (Pieter de Jong/Klein Foutje)

Laaiend de lichten
deinend de masa
en heel de popgroep
dreunt door haar heen
de zwaartekracht lijkt
haar even vergeten
los van de aarde nu
zij alleen.

Ze is het even kwijt
de ellende van thuis
even vergeten
thuis was doordrenkt
van haar zus-die-zo-ziek-was
dat heeft ze geweten
even vergeten.

Denderend ritme
overal armen
en alle teksten
snapt ze meteen
ze hoort dat ze zingen
‘jij bent er ook nog’
ze hoort het heel duidelijk
zij alleen.

Het raakt haar nooit meer kwijt
ze had aan een
zieke zus geleden
jarenlang onderwerp
van de gesprekken
nog maar kort overleden
één week geleden.

Laaidend de lichten
deinend de massa
en iemand naast haar
herkent haar meteen
hij was een van haar zusjes
trouwe verplegers
een blik wordt gewiseld
maar zij voelt zich schuldig
zij alleen.

(bron: Album ‘Krassen’/Miragram 1986)

Doodziek katje (Karel Eykman)

Ach schatje, ach katje,
blijf nog even leven.
Ach mijn katje, blijf er nog even bij.
Je hebt nog zoveel kopjes te geven.
Ach katje, al doe je het maar voor mij.

Doodgaan dat kan altijd nog later
doodgaan begin daar toch niet aan.
Jij in de hemel, dat is niets voor een kater.
Zo’n dikzak, en dan vleugels? Die zullen je niet staan.

Je bent bejaard, maar dat kan me niet schelen
je bent krakkemikkig, maar je bent tenminste hier.
Als jij er niet bent zal ik me zo vervelen
dus blijf nog even spinnen, toe doe me dat plezier.

Ach schatje, ach katje, blijf nog even leven.

(bron: Roltrap naar de maan/Novella)

Nog zeven nachtjes slapen ongeveer (Hetty Heyting)

Vanmorgen was de dokter hier voor mij
Die praatte heel erg lang
Met pappie op de gang
En toen heb ik gehoord wat hij daar zei
Maar ik ben zeven en ik ben niet bang

Vanmorgen heeft de dokter daar gezegd
Nog zeven nachtjes slapen ongeveer
Dan mag ze fijn naar onze Lieve Heer
Ik dacht: O God, bestaat-ie dan wel echt?
Maar pappie zegt van wel, dus is het waar
Hij zei: Je bent heel ziek
En toen huilde hij zomaar
Ik wilde niet verklappen dat ik de verrassing wist
Maar ja, dat huilen vond ik wel een beetje raar

Ik heb een teddybeer bij mij in bed
Als ik dan dood ga mag-tie lekker met me mee
Dus wachten wij gezellig met z’n twee
Ik heb een mooie tekening voor God
Die neem ik mee, als mama dat es wist
Dan mag ik vast zo’n mooie witte jurk aan in de kist
Want ik ga nooit meer trouwen
Want ik word nooit meer groot
Dan heb ik toch een beetje feest al ga ik dood

’t Is net alsof ik met vakantie ga
Naar m’n oma, die ging dood verleden jaar
Trouwens pappie doet de laatste tijd zo raar
Die komt me dan misschien wel achterna
Zeg mam, ik zal niet huilen als ik je mis
Want als je zeven bent moet je zelf kunnen doodgaan
Maar doe je in de kist een heel klein schemerlampje aan
Want ik ben bang als het zo donker is

(bron: Roltrap naar de maan/Novella)