‘Ik was uit Azië geïmporteerd
Al spoedig had mijn baas, een winkelier
Mij aan een zondagsschooljuffrouw gesleten
En ach, ik heb niet veel te klagen hier
Ik zit behoorlijk warm en krijg te eten
Iets evenwel vergeef ik haar niet gauw
Het zijn de afgezaagde loze kreten
(Dag! Lekker koekje! Lorre! Koppiekrauw!
En meer nog) die dat mens me heeft geleerd
’t Is alles zo onrijp, zo braaf, zo saai…
Geef mij maar zeelui’, dacht de papegaai
(Bron: De tweede ronde, Literair tijdschrift)
Begin eens bijvoorbeeld met twaalf lettergrepen
Vervolg dan met elf, en met tien enzovoort
Het is met zulke schrandere knepen
Dat de vakman de lezer bekoort
Telkens zo’n syllabe minder
Veredelt het metrum niet
Daarin zit de hinder
Zoals u wel ziet
Nu nog een paar
Doch meteen
Zo maar
Een
(Bvhdtvdzndze – kenners van de Mortimercode zullen deze ondeugende woordspeling naar waarde kunnen schatten. Bron: Ik wou dat ik twee hondjes was, Nederlandse nonsens- en plezierdichters van de 20ste eeuw/Bert Bakker)
Je hebt de middelbare school doorlopen
En denkt dat je iets heel bijzonders bent
De hele wereld ligt nu voor je open
Omdat je jong bent en intelligent
Waaraan je een conclusie vast mag knopen
Je kunt niets beters wezen dan student
Je hebt natuurlijk tal van idealen
En ziet jezelf als daktuinconsulent
Docent in binnensmonds gesproken talen
Of bouwer van een weggooimonument
Akkoord, maar laat ik toch maar eens herhalen
Je kunt niets beter wezen dan student
Je hoeft nog geen carrière uit te kienen
Een ander is misschien al hartpatiënt –
Zolang je zelf de kost niet moet verdienen
Waarom de maatschappij dan ingerend?
Die luchtkastelen worden gauw ruïnen
Je kunt niets beter wezen dan student
(Bron: Weelde & feestgedruis/Sijthoff)
Het is een dorp
Niet ver van hier
Een boerendorp
Aan een rivier
Het is niet groot
En vrij obscuur
Maar ’t heeft een naam
En een bestuur
Er is een school
Een harmonie
Een bankfiliaal
Een kerk of drie
Een communist
Een zonderling
En zelfs een zang-
vereniging
Nu is ’t er stil
’t Is wintertijd
Er heerst de griep
En knorrigheid
De dag is kort
De hemel grauw
En pas maar op
Je vat nog kou
(Bron: Tante Constance en Tante Mathilde/Nijgh & Van Ditmar)
Wanneer je soms iets naars beleeft
Je niet mag uitgaan door de regen
Of slaande ruzie hebt gekregen
Met iemand waar je veel om geeft
Als speelgoed door een mankement
Niet meer zo leuk is als tevoren
Je kwartje ergens is verloren
Kortom, als je verdrietig bent
Dan komt de vogel met een lied
Je hoort het, maar je ziet hem niet
En als hij voor je heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jouw verdriet
Zolang er kinderen bestaan
Is hij ze altijd komen troosten
In Doesburg of in ’t Verre Oosten
Of waar hij ook naar toe moest gaan
De vogel is in al die tijd
Nog nooit beschreven of geschilderd
Is hij beeldschoon of erg verwilderd?
Daarover heerst onzekerheid
In elk geval, hij meent het goed
Hoewel door alles wat hij doet
Je kans hebt dat je noodgedwongen
Een tijdje op hem wachten moet
Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem, maar je ziet hem niet
En als hij voor je heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jouw verdriet
(bron: Tante Constance en Tante Mathilde/Nijgh en Van Ditmar)
Snotneusjes: poëzie/gedichten voor kinderen en jongeren 