Soms moet ik je opeens
zoenen geven,
dat gaat gewoon vanzelf.
Voordat ik het weet,
is het al gebeurd
en heb je weer een zoen
en nóg een zoen.
Moet je maar niet zo lief zijn.
Ik kan er niks aan doen!
(bron: Hoera, ik ben weer wakker/Holland)
Een sprookje over onbeantwoorde liefde en een kus…
Er zat, met hele grote kaken
een kikker gans de tijd te kwaken:
“Zoen mij, zoen mij, wees niet bang !”
zo kwaakte hij zijn klaaggezang
al dagen- en al nachtenlang
zonder ophouden of staken .
En bleef men kijken naar de kikker
dan maakte hij zichzelf nog dikker
en riep naar al wie naar hem wees
“Zoen mij, zoen mij, heb geen vrees !”
maar hoe hij kwaakte ook of gilde
er was niemand die hem zoenen wilde …
Men haalde er zelfs de koning bij
de kikker pompte fier en blij
zijn kaken als pompoenen dik :
“Zoen mij, zoen mij, heb geen schrik !”
De koning luisterde een ogenblik
maar lachte schuddend toen hij zei :
“Jij lijkt mij wel de volle maan,
ik zoen jou niet, geen denken aan !”
de koning met gevolg ging heen
de kikker bleef nu gans alleen …
Hij kon geen mens of dier bekoren
hij mocht de mens zelfs niet meer storen
dus bouwde men na lange duur
rond hem, een hele dikke muur
nog hoger dan een kerktoren
maar zonder vensters, zonder deur
hieruit ontsnapte zacht gezeur :
“Zoen mij, zoen mij, heb geen angst,
ikzelf ben ’t eenzaamst nog en ’t bangst …”
In de hoop, dat men hem toch zou horen
blies hij zich op als nooit tevoren
zijn kaken als een luchtballon
en groter nog, zelfs als de zon
en toen klonk over berg en dal :
“ZOEN MIJ, ZOEN MIJ !”
en dan :
“KNAL !”
waarna de mensen heel geschrokken
met z’n allen naar de toren trokken.
Er werd gehuild, er werd gerouwd
de toren die men had gebouwd
werd steen per steen weer neergehaald
de koning, die hem had betaald
brak mee de boel af tot de grond
’t was trouwens hij ook die hem vond :
de kikker, liggend tussen ’t puin
zijn hoofdje slap, een beetje schuin.
De koning zoende hem terstond !
toen opende de kikker weer zijn mond
en riep met dikke kaken fel :
“Zeg poetste jij jouw tanden wel !?!”
Met dank aan Bert Deben!
(bron: bertdeben.blogspot.com)
Nu gaan we dus zoenen. Geen flauwekul, het was
afgesproken dat we dat nu zouden doen.
Jij kijkt toch ook wel eens naar soaps. Niks aan,
maar iemand moet beginnen anders staan we
hier straks te sterven van de ouderdom. Kom, eerst je hoofd
naar voren en ik dan het mijne.
Wat zie ik je ogen goed, je hebt vlekjes van groen in het blauw,
daar hangt een kruimeltje brood aan je wimpers (volkoren),
wist je dat er haar groeit in je neus en dat kleine
sproetje juist naast je wenkbrauw: zuiver rond hoor
(er is te veel van je. Kan alles behalve
je mond gewoon niet tot de pauze voorbij is verdwijnen?).
(bron: Niets Bestendiger/Arbeiderspers)
Seks en vrijen en die dingen,
bloot en zo, en zoenen ook;
doen alsof j’er iets van afweet,
wolkjes sigaretterook…
Als je ouders maar wat zeiden!
Wil je echt wel dat ze ’t doen?
Dat je pa zegt : Hoor eens, jongen,
seks is heus meer dan een zoen.
Of je moeder, heel voorzichtig,
over baby’s enzomeer…
Nee, ach laat maar, ach tenslotte
weet je’t wel, zo ongeveer.
(bron: Soms, dan heb ik flink de pest in/Houtekiet)
‘k Had gedacht dat ik… hoe heet dat?
Dat het me wat meer zou doen.
Dat ik nachten niet zou slapen
na die allereerste zoen.
En mijn hoofd niet naar studeren,
niet meer eten ook, afijn:
louter leven van de liefde,
rozegeur en maneschijn.
Maar ik voel echt niks bijzonders,
beide voeten op de grond.
’t Zal vast reuze abnormaal zijn,
‘k ben misschien niet eens gezond!
’t Zou natuurlijk ook nog kunnen
– daarop houden we ’t dan maar –
dat dat meisje wel op mij viel
en ik (sorry) niet op haar.
(bron: Soms, dan heb ik flink de pest in/Houtekiet)
Snotneusjes: poëzie/gedichten voor kinderen en jongeren 